معنی زبان بریدن - جستجوی لغت در جدول جو

زبان بریدن

لغت نامه دهخدا

آنکه زبانش را بریده باشند، بی زبان، کنایه از خاموش، ساکت، کسی که حرف نزند و همیشه خاموش باشد، زبان بسته

(دَ / دِ)

خاموش. (آنندراج). خاموش و ساکت شده. (ناظم الاطباء). ملسون. (منتهی الارب) :
آویخته کی بدی ترازو
گرزانکه زبان بریده بودی.
خاقانی.
حالی که بهم رسیده گشتند
چون صبح زبان بریده گشتند.
نظامی (الحاقی).
زبان بریده بکنجی نشسته صم بکم
به از کسی که نباشد زبانش اندر حکم.
سعدی.
کلک زبان بریدۀ حافظ به کس نگفت
با کس نگفت راز تو تا ترک سر نکرد.
حافظ.
، بجای نفرین بکار میرودبمعنی گنگ شده. لال شده مانند: زبانم لال (یا) زبانش لال:
هر بد که گفت دشمن در حق ما شنیدی
یارب که مدعی را بادا زبان بریده.
حافظ

لغت نامه دهخدا

زبان برزدن

(پَ کَ دَ)

همچون زبان برآوردن. (خلاصۀ بهارعجم) (آنندراج). رجوع به ترکیب ذیل شود

لغت نامه دهخدا

زبان گزیدن

(فَ دَ)

زبان را با دندان گزیدن و این مانند لب گزیدن کنایت است از پشیمانی و تأسف برکاری و یا سخنی و معمولاً آنرا یا در مورد مذکور بکار میبرند و یا وقتی بخواهند کسی را که سخنی ناصواب و یا رفتاری برخلاف مصلحت و یا بر خلاف ادب از او سر میزند متوجه سازند

لغت نامه دهخدا

زبان بستدن

(دَ تُ رَ تَ)

کنایه از خاموش گردانیدن است. (آنندراج) :
نخست از من زبان بستد که طفل اندر نوآموزی
چو نایش بی زبان باید نه چون بربط زبان دانش.
خاقانی.
رجوع به زبان ستدن شود

لغت نامه دهخدا

زبان برکشیدن

(زَ دَ)

عبارت از آن است که حیوان از شدت تشنگی یا گرمی زبان خود را از دهان بیرون می آورد. (خلاصۀ بهارعجم)

لغت نامه دهخدا

زبانه برزدن

(دَ)

زبانه برزدن آفتاب، شعله و نور افشاندن طلوع پرتو آفتاب. پدید آمدن شفق. آفتاب زدن:
چو برزد زبانه ز کوه آفتاب
سر نامداران برآمد ز خواب.
فردوسی.
چنان افتاده بد آتش بجانش
که برمیزد زبانه از دهانش.
نظامی.
برمیزندز مشرق شمع فلک زبانه
ای ساقی صبوحی درده می شبانه.
سعدی.
رجوع به ’زبانه زدن’ و ’زبانه کشیدن’ شود

لغت نامه دهخدا

زبان کردن

(خوَ / خُ دَ)

زبان درازی کردن. (آنندراج) (ارمغان آصفی ج 2 ص 6). کنایه از زبان دراز کردن و سخن به درازی گفتن. (مجموعۀ مترادفات ص 191) :
شمعی که پیش روی چو ماه تو برکشند
از تیغ گردنش بزنم گر زبان کند.
میرخسرو (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

زیان بردن

(چَ / چِ زَ رَ / رِ رَ تَ)

خسارت دیدن. گزند و ضرر بر کسی وارد شدن.
- بزیان بردن، ضرر رسانیدن. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

قبا بریدن

(دا دَ)

جامۀ نو قطع کردن، کنایه از پوشیدن. در بر کردن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

زبان بودن

(زَ دَ)

کنایه از سخن گو بودن. سخن گفتن. زبان آوری کردن:
زبان و گوش دادت کلک نقاش
که گاهی گوش شو گاهی زبان باش.
وحشی

لغت نامه دهخدا

نان بریدن

(عِ رَ گِ رِ تَ)

بریدن و قطعه قطعه کردن نان، روزی و معاش کسی را قطع کردن.
- نان کسی را بریدن، ممر معاش او را مسدود کردن. وسیلۀ اعاشه را از او گرفتن. او را از نان انداختن

لغت نامه دهخدا

زبان بریده

آنکه زبانش را قطع کرده باشند، آنکه سخن نگوید و خاموش بماند خاموش زبان بسته ساکت صامت

فرهنگ لغت هوشیار

باز بریدن

قطع کردن، ترک کردن

فرهنگ لغت هوشیار

نان بریدن

بریدن نان وبقطعات تقسیم کردن آن، جیره ومواجب کسی راقطع کردن

فرهنگ لغت هوشیار

معنی زبان بریدن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما